| تنظیمات | |
| قلم چاپ | اندازه فونت |
مرگ از پنجره‌ی بسته به من می‌نگرد
زندگی از دم در
قصد رفتن دارد
روحم از سقف گذر خواهد کرد
در شبی تیره و سرد
تخت حس خواهد کرد
که سبکتر شده است
در تنم خرچنگی است
که مرا می‌کاود
خوب می دانم من
که تهی خواهم شد
و فرو خواهم ریخت
توده‌ی زشت کریهی شده‌ام
بچه‌هایم از من می‌ترسند
آشنایانم نیز به ملاقات پرستار
جوان می‌آیند.
عمران صلاحی