رضا جمالی حاجیانی متولد ۱۳۵۷ در بوشهر و دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی مدیریت است. تا کنون دو مجموعه شعر «چند ورقه مه» و «ماهیان خاکزی» از او منتشر شده است که هر دو تصویرگر شاعری خوش قریحه است که به ترسیم فضاهای تازه در شعر اهمیت می‌دهد. از او درباره‌ی سلیقه و علاقه‌ی کتاب‌خوانی‌اش پرسش‌هایی کرده‌ایم که پاسخش در پی خواهد آمد:

آن چه در حال خواندنش هستید؟

«بیست و یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه» به انتخاب و ترجمه‌ی ابوالحسن نجفی، انتشارات نیلوفر و «دوئتی برای یک صدا»، لیندا پاستان، به فارسی آزاده کامیار، نشر چشمه.

کتابی که زندگی تان را تغییر داد یا بسیار تاثیرگذار بود؟

خواندن «حجم سبز» سهراب و «تولدی دیگر» و «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» فروغ، تاثیر داشت در شاعر شدنم و شاعری، زندگی‌ام را تغییر داد.

کتابی که آرزو داشتید می نوشتید؟

بسیار و بسیار. یک از هزاران این لیست، «سیاسنبو»، محمدرضا صفدری، به دلیل روایت تاریخ چهل پنجاه ساله جغرافیایی که در آن زندگی کرده‌ا م.

شخصی که روی نویسندگی شما اثر گذاشته است؟

از خوش اقبالی من بود که «کامیار عابدی» در دبیرستان شهری کوچک در جنوب، معلم ادبیات ما شد. دید من را گسترده کرد و به من چشم‌انداز داد. در تقدیمی کتاب اولم آورده‌ام که «مرا با رودخانه در جریان گذاشت».

کتابی که به اندازه کافی دیده نشده است؟

کتاب های زیادی وجود دارد. اولین کتابی که به ذهنم می رسد «چه تلخ است این سیب» منوچهر آتشی ست که قدر ندید و این اواخر «صادقیه در بیات اصفهان» کیوان طهماسبیان، انتشارات گمان که به اندازه‌ی کوشش نویسنده‌اش دیده نشد.

کتابی که بیشتر از همه بابت نخواندنش خجالت می کشید؟

سالهاست که وقت از زندگی می دزدم که بنشینم و کتاب بخوانم. با این وقت کم، کتاب های خوب زیادی وجود دارد که از نخواندن‌شان شرمنده‌ام. «حرف های همسایه» ی نیما را کامل نخوانده‌ام. «خانواده‌ی تیبو»، «در جست و جوی زمان از دست رفته» و ...اما بیشتر از آن، کتاب هایی هست که از خواندن‌شان شرمنده‌ام به جهت تلف کردن همین وقت کم.

کتاب دلچسبتان؟

غزلیات سعدی همیشه در نزدیک‌ترین فاصله از من است.

اثری که ذهنتان را تغییر داد؟

آثار ابراهیم گلستان، از مصاحبه و فیلم و نامه و داستان و...