جلد هفتم از مجموعه‌ی تاریخ فلسفه‌ی غرب با عنوان فلسفه‌ی قاره‌ای از ۱۷۵۰ به بعد؛ طلوع و افولِ «خود»، نوشته‌‌ی سی سالمن با ترجمه‌ی محمدمهدی اردبیلی از سوی انتشارات سمت وارد بازار کتاب شد.

این کتاب بازه‌ای تقریباً ۲۵۰ساله از تاریخ فلسفه‌ی غرب را دربرمی‌گیرد که با انقلاب کوپرنیکیِ کانت در عرصه‌ی متافیزیک آغاز شده و با رویکرد ضدمتافیزیکیِ دریدا به پایان می‌رساند.رابرت سالُمِن برای اینکه بتواند از عهده‌ی انجام این وظیفه‌ی خطیر برآید، تاریخ‌نگاریِ فلسفی خاص خودشرا به نحوی هدفمند حول یک مفهومِ مشخص سامان می‌دهد و می‌کوشد تا سایر مفاهیم و رویکردها را در پرتو آن بازخوانی کند. این مفهوم، که همچون نخ تسبیح سایر مفاهیم و دقایق را به یکدیگر متصل می‌کند و داستان تاریخ فلسفه را نه حکایاتی پراکنده و تصادفی، بلکه به پیشرفت ضروری و منطقیِ تاملات مختلف درباره‌ی این مفهوم بدل می‌سازد، همانا مفهوم «خود» است.اما آنچه در این کتاب «خود» نامیده می‌شود، در حقیقت وارث مفاهیم نامدارِ عرصه‌ی اندیشه‌ی بشر مانند «نفس»، «روح»، «ذهن»، «سوژه»، «عقل» و حتی «انسان» و «فطرت» است.

آنچه ترجمه‌ی فارسی و انتشار کتاب سالُمِن را توجیه کرده و چه بسا ضرورت می‌بخشد، فقدان اثری مشابه در زبان فارسی است که در عین حجم اندک و نثر شیوا، توانسته باشد، این دوره‌ی تاریخی مهم، از کانت تا دریدا، را نه از بیرون - به واسطه‌ی قصه‌ها و حکایات - بلکه در درون - به کمک شرح سیر تطور مفهومِ «خود» - ترسیم کند. در این معنا، این کتاب می‌تواند خلاء موجود در آثار فلسفی فارسی‌زبان را پُر کند و علاقه‌مندان و دانشجویان را، به ویژه در مراحل ابتدایی آشنایی‌شان با فلسفه‌های مدرن و پست‌مدرن، همراهی کند و برایشان تحلیلی کل‌نگرانه و ذهنیتی منسجم در خصوص روند حرکت تاریخ فلسفه‌ی غرب در دو قرن اخیر را به ارمغان آورد.