کامیار عابدی: در خبرهای مرداد۱۳۹۱ آمده بود که ایران‌شناسی آمریکایی به نام بانو جین لویسون  (Jane Lewisohn) پس از چند سال کاوش سرانجام موفق شده همه برنامه گل‌های رادیو (۱۳۳۵-۱۳۵۷) را گردآورد و در تارنمایی در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد. کوشش همراه با پژوهش این بانوی فارسی‌دان مورد تحسین و تایید شماری از صاحبنظران ادب و هنر ایران هم قرار گرفته است: امیر هوشنگ ابتهاج، محمدرضا شجریان، رحیم معینی‌کرمانشاهی، همایون خرم، شاهین فرهت، بهاءالدین خرمشاهی، علیرضا میرعلینقی و دیگران. بی‌شک اقدام بانو لویسون درخور اهمیت فراوان است. هرچند ما ایرانیان باید خودمان را سرزنش کنیم که چرا تاکنون در صدد انجام این کار مهم برنیامده بودیم.
پیشنهادی که در زمینه برنامه‌های ادبی و هنری قدیمی رادیو و تلویزیون می‌توان طرح کرد از این قرار است: صدا و سیما با تشکیل گروهی کوچک از استادان و اهل فن برنامه‌های ارزشمند هنری و ادبی قدیمی را از بایگانی‌های خود استخراج کند و به صورت مجموعه‌هایی چند و با قیمتی مناسب در اختیار علاقه‌مندان قرار دهد. به چند نمونه از این برنامه‌ها در حوزه ادب و فرهنگ اشاره می‌کنم: برنامه مرزهای دانش که زیر نظر سید محمد محیط طباطبایی و با گفتارهایی از خود او  وشمار زیادی از ادیبان و دانشوران و دانشمندان ایرانی پخش می‌شد. قصه گویی‌های صبحی مهتدی براساس افسانه‌های کهن ایرانی. برنامه فرهنگ مردم که با مشارکت علاقه‌مندانی از سراسر ایران زیر نظر سید ابوالقاسم انجوی شیرازی تدوین می‌شد. گفتارهای ادبی مهدی اخوان ثالث. گفت‌و‌گو با ادیبان و هنرمندان ایرانی. گفت‌و گو با شاعران معاصر و مثال‌های متعدد دیگر. بی‌شک انتشار مجموعه کامل این گونه برنامه‌ها سودهایی بی‌نیاز از توصیف برای ادب و فرهنگ و هنر ایران و قلمرو زبان فارسی و همچنین وحدت ملی و تمدنی ما خواهد داشت.