ژول رنار رمان‌نویس و نمایش‌نامه‌نویس فرانسوی در شالون سورماین به دنیا آمد. با طنز تلخِ روایتِ خود از دوره‌ی کودکی‌اش در رمان موحنایی(۱۸۹۴) به اوج شهرت رسید. نثر پیراسته‌ی او که گرایش اسلاف ناتورالیستش را به درج همه‌ی جزئیات، تا حدودی تعدیل می‌کرد، الهام‌بخش نویسندگان جدیدتر فرانسه شد. طرح‌های نوشتاری او درباره‌ی زندگی حیوانات در کتاب تاریخ طبیعی (۱۸۶۹) برجسته است. نمایش‌نامه‌هایی هم از او باقی است که روایت تئاتری موحنایی (۱۹۰۰) از آن جمله است. بسیاری از جملات تأثیرگذار و کوبنده‌ی او در زبان فرانسوی تبدیل به جملات قصار شده‌اند.به تازگی کتاب موحنایی او به قلم مهستی بحرینی به فارسی ترجمه  و به همت انتشارات نیلوفر منتشر شده است.

کتاب مو حنایی اثر ژول رنار نویسنده‌ی اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، از زندگی کودکی و نوجوانی او مایه گرفته و در واقع کتابی اتوبیوگرافیک است. خود او گفته که آن را به تلافی برای مادرش نوشته است. شخصیت داستان پسر بچه‌ای موحنایی است، محروم از محبت مادری. مادر همه‌ی کارهای سخت را به او می‌دهد و تنها او را به خاطر خطاهایش تنبیه می‌کند در حالی‌که با دو بچه‌ی دیگرش کاری ندارد. البته پسرک موحنایی، برخلاف آنچه در این‌گونه داستان‌ها می‌آید، چندان هم معصوم و بی‌گناه نیست و او نیز بدجنسی‌ها و موذی‌گری‌های خودش را دارد. نویسنده می‌خواهد بگوید که این نقطه ضعف‌ها کوچک و بزرگ نمی‌باشد و کودک نیز فردی از افراد اجتماع است با همه‌ی خوبی‌ها و بدی‌هایش. لحن نویسنده، ترحم‌انگیز نیست. او در توصیف ماجراها تلخی و شیرینی را در هم آمیخته و همین موجب جذابیت متن شده است به‌طوری که هنوز هم در فرانسه خوانندگان بسیاری دارد. نویسنده‌ی بزرگی همچون آندره ژید درباره‌ی ژول رنار نوشته است که او را نویسنده‌ای کلاسیک می‌داند و آثارش را با لذت می‌خواند.