سهروردی، سنت ارباب انواع ایران پیش از اسلام، عالم مثالی افلاطون، و فرشته‌شناسی اسلامی را در جهان‌شناسی خویش جمع و بلکه احیا کرده است. در اندیشه او نظام عقول دهگانه اشراقیان، جای خود را به بی‌نهایت انوار قاهره طولی، انوار قاهره عرضی و انوار اسفهبدی فلکی و بشری می‌دهد. او از طریق چیزی که می‌توان از آن به پدیدار‌شناسی آسمان جهان تعبیر کرد خویش را از چنبره نظام محدود مشائیان رها می‌سازد و در عین التزام به قاعده الواحد به کثرت برون از شمار انوار مجرد قائل می‌شود. افزون بر این سهرودی  کاشف یا احیاء کننده عالم مثل معلقه یا همان عالم مثال چونان عالمی واسط است. در پرتو جهان شناسی سهرودی نه فقط  ملکوت جهان جمال و ژرفای بی مانندی پیدا می کند بلکه ناسوت آن نیز چونان جلوه آن ملکوت معنایی بسی ژرف تر خواهد داشت. این جهان‌شناسی که مبتنی بر نوعی واقع‌گرایی معنوی است برای انسان معاصر که درک او به ناسوت عالم محدود شده است و در آن ناسوت نیزفراتر از بعد ظاهری آن درک نمی‌کند، بسی راهگشا خواهد بود.
چهاردهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سهروردی به «جهان‌شناسی سهروردی» اختصاص دارد که با سخنان دکتر انشالله رحمتی چهارشنبه هجدهم خردادساعت ۱۵ برگزار می‌شود.

علاقه‌مندان می‌توانند این نشست را از اینستاگرام مرکز فرهنگی شهرکتاب به نشانی ketabofarhang، کانال تلگرام bookcitycc و صفحه‌ی این مرکز در آپارات پیگیری کنند.