شهر کتاب مرکزی: خرمشاهی درباره تازه‌ترین کتاب‌هایی که خوانده و پیشنهاد می‌کند، می‌گوید: کتابی که خواندنش را به تازگی تمام کرده‌ام «نامه‌های بی‌پاسخ» (نشر جامعه‌شناسان) به کوشش افسر میناست. خانم مینا بانویی است فرهیخته که در این کتاب نامه‌هایی را که در زمان حیات همسرش ردوبدل شده، جمع‌آوری کرده است. همسرش زیست‌شناس دریایی و استاد دانشگاه چمران بوده است. این نامه‌ها دربرگیرنده ۱۸ سال از زندگی این خانم با همسرش است و محتوای آن‌ها نیز درباره زندگی، دوران جنگ، پیامدهای جنگ و… است.
یکی دیگر از کتاب‌هایی که تازه خوانده‌ام، «با مادرم همراه» (انتشارات سخن) شامل زندگینامه خودنوشت سیمین بهبهانی است. کار هنری فوق‌العاده‌ و شگفت‌آوری است. نثر سیمین بهبهانی در این کتاب به حدی خواندنی است که می‌توانم بگویم ‌گاه شعر عالی‌اش را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
سومین کتابی که می‌خواهم معرفی کنم، «نامه‌های عارف قزوینی» (انتشارات نگاه) نام دارد. این کتاب برای شناخت دوره تاریخی که عارف در آن می‌زیسته و همچنین آشنایی با شخص عارف قزوینی اهمیت زیادی دارد. این نامه‌ها از زندگی و روزگار عارف و ظرایف و رنج‌هایی سخن می‌گوید که خواندنشان ‌گاه تکان‌دهنده است. او در این نامه‌ها بسیار از رنج‌هایش گفته است. کتاب شامل ۵۴ نامه است و مهدی نورمحمدی آن‌ها را گردآوری است.
کتاب دیگری که مایلم آن را معرفی کنم، جلد ۱۴ فرهنگنامه کودکان و نوجوانان است که بنده نیز در ویراستاری مقالات دینی آن همکاری داشته‌ام. فرهنگنامه کودکان و نوجوانان با مدیریت توران میرهادی و دبیری نوش‌آفرین انصاری منتشر می‌شود. به نظرم سطح این دانشنامه بالا‌تر از رده کودکان و نوجوانان است و می‌بایست آن را در رده نوجوانان و جوانان در نظر می‌گرفتند.
اجازه بدهید کتابی را هم از خودم معرفی کنم که پارسال چاپ و امسال تجدیدچاپ شد و پیوستی اضافه نیز بر آن افزوده شده است. منظورم کتاب «ترجمه‌کاوی» (انتشارات ناهید) است که در آن هر نکته و اطلاعاتی که درباره ترجمه می‌خواهید بدانید، آمده است. این کتاب چه برای کسانی که می‌خواهند ترجمه کنند و چه برای آن‌ها که مایل به کسب دانش درباره فن ترجمه هستند، اطلاعات لازم را آورده است. «ترجمه‌کاوی» چیزی در این‌باره کم ندارد. (این حرف من مصداق آن است که می‌گویند کمال ادعای ما این است که ادعایی نداریم.)
بهاءالدین خرمشاهی کتاب‌هایی هم برای وقت‌های پیش از خواب و استراحتش دارد که اصطلاحا به آن کتب بالینی می‌گویند. او درباره این کتاب‌ها می‌گوید: کتاب‌های بالینی من را بیشتر دیوان‌های شعر تشکیل می‌دهند. معمولا برای لحظات خلوت و تنهایی‌ام یا شعرهای کلیم کاشانی را کنارم می‌گذارم و یا سعدی و حافظ را. شاعران سخت‌خوانی را که معمولا در سبک هندی سروده‌اند، شب‌ها نمی‌خوانم چون خواب از سر آدم می‌پرانند.
این حافظ‌‌شناس و قرآن‌پژوه اهل رمان خواندن نیز هست؛ هرچند که این روز‌ها مشغول کار فرهنگ‌نویسی است و زیاد وقت رمان خواندن ندارد. می‌گوید به محض اینکه از کار فرهنگ‌نویسی فراغت بیابد، قصد دارد به سراغ دو رمان مهم لئو تولستوی «آنا کارنینا» و «جنگ و صلح» با ترجمه سروش حبیبی برود و آن‌ها را مطالعه کند.