شیما زارعی:  از چند سال گذشته، گویا با درگذشت پیاپی بزرگان فرهنگی، زمستان باغ ایرانی آغاز شده است. درگذشت بزرگانی که فقدان‌شان خلاهای عمیق فرهنگی را برای ما به بار آورده، روز به روز هراس از بی‌برگی این باغ را بیشتر می‌کند. در میان خیل بزرگان از دست رفته باید به نام‌هایی چون رضا سیدحسینی، علی‌محمد حق‌شناس، مهدی سحابی، محمد امین ریاحی، محمد حقوقی، اسماعیل فصیح و .... اشاره کرد. بزرگ مردانی که زندگی‌شان سراسر خدمت به فرهنگ و ادب این مرز و بوم بوده است و چندان امید نمی‌رود تا سالیان متمادی کسانی بیایند و بتوانند جای خالی آنان را پر کنند.

شامگاه هفدهم تیر  ۱۳۸۹ نیز باغ فرهنگ ایرانی یکی از بزرگ‌مردان خود را از دست داد مردی که سراسر زندگی خود و خانواده‌اش عرصه‌ی خدمت به فرهنگ و هویت ایرانی بوده است: دکتر عنایت‌الله رضا.

دکتر عنایت‌الله رضا هجدهم خرداد ۱۲۹۹ در رشت متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌ی خود را در شهرهای رشت و تهران به اتمام رساند و با ثبت‌نام در دانشکده‌ی افسری به افسران ارتش ایران پیوست. در همین دوران با عضویت در حزب مخالف رژیم از ایران تبعید شد. در دوران تبعید دکترای خود را با درجه‌ی عالی کسب کرد و در سال ۱۳۴۷ پس از مدت‌ها دوری از ایران به کشورش بازگشت و درکتابخانه‌ی پهلوی که یکی از مراکز ایران‌شناسی بود مشغول به کار شد. پس از پیروزی انقلاب نیز در کنار تدریس در دانشگاه‌ها به عنوان مشاور عالی علمی در پژوهشگاه علوم انسانی و پس از آن به عنوان مدیر بخش جغرافیا و عضو شورای عالی علمی در مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی مشغول به کار شد.

از او آثار گران‌‌قدری بر جای مانده که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از:«ایران از دوران باستان تا آغاز عهد مغول تهران»، «کمونیسم و دموکراسی»، «مارکسیسم و ماجرای بیگانگی انسان»، «ایران و ترکان در روزگار ساسانیان»،«کمونیسم اروپایی» و بیش از صد مقاله و ترجمه‌ی کتاب.

چکیده‌ای از گفت‌وگو با دکتر رضا درباره‌ی فروپاشی شوروی که در روزنامه‌ی «اعتماد» چاپ شده است، در پیوند زیر آمده است:

http://www.etemaad.ir/Released/87-10-05/166.htm#128099

 یادش گرامی باد.

منبع: دانشنامه‌ی آزاد ویکی‌پدیا

عکس: روزنامه‌ی اعتماد