بدیهی است شخصیت و شخصیت‌پردازی از عناصر اصلی متونی است که روایتی بر آن مترتب است. یعنی داستانی در آن گفته می‌شود. بنابراین سخن از شخصیت در فرمی مانند غزل که در بیشتر موارد ابیات نسبت به یکدیگر و نیز کل ساختمان غزل، استقلال دارند، احتیاط وافری می‌طلبد. با این حال به نظر می‌رسد می‌توان در مجموعه‌ی غزلیات یک شاعر، آن هم شاعری چون حافظ که دستگاه فکری و جهان احساسی‌اش، کمابیش صرفا از طریق غزلیاتش به دست ما رسیده، از دیدگاه کهن‌الگوهای شخصیت نظری انداخت. کهن‌الگوهایی که برای اولین بار کارل گوستاو یونگ ما را متوجه آن کرد اما با فاصله‌ای بسیار کم، درماتورژها، حتا گاه بیشتر از روانشناسان آن را به خدمت گرفتند. کهن‌الگوهایی همچون «قهرمان»، «سایه»، «پرسونا»، «پیر فرزانه» و ..
سی‌ودومین مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی حافظ در روز چهارشنبه هفتم آبان ساعت ۱۶:۳۰ به بررسی «کهن‌الگوهای شخصیت در غزلیات حافظ» اختصاص دارد که با سخنرانی محمدحسن شهسواری  در مرکز فرهنگی شهر کتاب واقع در خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمد قصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم برگزار می‌شود.