به گزارش روابط‌عمومی شهر کتاب فرشته؛ مراسم اختتامیه اولین دوره جایزه داستانی فرشته با موضوع دهه شصت، روز جمعه ۲۲ خرداد در مجموعه شهرکتاب فرشته برگزار شد.

در این مراسم چهره‌هایی همچون: سید محمد بهشتی، لیلی گلستان، مصطفی مستور، رؤیا تیموریان، ابراهیم حقیقی، احمد مسجدجامعی، بهروز افخمی، مهدی فیروزان، مرضیه برومند، فرشته طائر پور، نوید محمد زاده، پوریا عالمی، کامبوزیا پرتوی، سحر دولت شاهی، آروند دشت‌آرای، سروش صحت، مرضیه برومند، مرجان شیرمحمدی، امید روحانی، مهراوه شریفی‌نیا و... حضور داشتند.

ابتدای مراسم اختصاص به معرفی برگزیدگان این جایزه داشت که نفرات اول تا دهم جایزه خود را از چهره‌هایی چون رؤیا تیموریان، لیلی گلستان، مصطفی مستور، بهروز افخمی و مهدی فیروزان دریافت کردند. که نفرات آن به ترتیب عبارت‌اند از: محمد رضا امانی، مصطفی انصافی، ساسان شیبانی‌نژاد، مجتبی فدایی، فاطمه مهدوی‌پور، الهام نظری، امیررضا جلالیان، فرشاد موسی‌زاده، محسن کاکاوند، مرتضی برزگر.  

در ادامه لیلی گلستان از شکوفه هاشمیان که داستان او جز ده داستان برتر قرار نگرفته بود تقدیر به عمل آورد و گفت یک هفته با این داستان زندگی کرده است.

در این مراسم مهدی فیروزان، مدیر عامل شهرکتاب طی سخنرانی کوتاهی این چنین گفت: جایزه‌ی فرشته از طرف شهر کتاب فرشته یکی از رویدادهای خجسته‌ی خانواده‌ی شهر کتاب است و به واقع این حضور کمی و کیفی کسانی است که حداقل چهل ـ پنجاه سال فرهنگ و هنر این کشور را ساخته‌اند و هم برای شهر کتاب محترم است و هم برای داستان کوتاه و هم برای کسانی که هدیه‌ی این داستان را دریافت کردند. وی در ابتدا از اقای سید صالح بهشتی، همکاران و برگزار کنندگان این برنامه تشکر کرد و در ادامه جوهر اصلی فعالیت‌های شهر کتاب و مجموعه‌ی خانواده‌ی شهر کتاب، نشر هرمس، مرکز فعالیت‌های بین المللی و... را توسعه‌ی فردی و اجتماعی دانست.

وی اذعان داشت: الگوی شهر کتاب فرشته یک الگوی ویژه‌ای است که با تمام شهر کتاب‌ها متفاوت است اگر شهر کتاب مرکزی را منظومه‌ای تصور کنیم و شهر کتاب‌های دیگر را مجموعه‌هایی که نیازهای عمومی فرهنگی یک خانواده را از نوع تولید و محصول تأمین می‌کند شهر کتاب فرشته نیز یک بوتیک فرهنگی است.

تقدیر از هنرمندان مهمان جایزه فرشته

در ادامه برنامه مرضیه برومند و بهروز افخمی از هنرمندان مهمانی (سحر دولت‌شاهی، آروند دشت‌آرای، صابر ابر، مهناز افشار، امید روحانی، هنگامه قاضیانی) که به شکل افتخاری در جایزه داستانی فرشته شرکت کرده بودند تقدیر کردند.

بزرگداشتی برای احمد رضا احمدی

بخش دیگری از این مراسم به بزرگداشت احمدرضا احمدی اختصاص که داشتکه به دلیل بیماری نتوانست در مراسم حضور پیدا کند.

فرشته طائرپور  در ابتدا ضمن آرزو برای موفقیت و تداوم این دست برنامه‌ها در رابطه با احمد رضا احمدی گفت: آن‌هایی که با احمد رضا آشنا هستند می‌دانند که او در این ایامی که در خانه است و فقط برای دکتر از خانه بیرون می‌رود چقدر به ارتباط و صحبت تلفنی و انتقال طنز شیرین و حتی گلایه‌هایی که دارد به این ارتباط نیازمند است و از هنرمندانی که در این برنامه حضور داشتند خواست که تمام این‌هایی که در این لحظه منتظر بودند تا احمد رضا احمدی را ببینند و به احترامش بایستند این ارتباط را حداقل به صورت فردی دنبال کنند و به او بگویند که چقدر از نبودنش در این جمع متأسف بودند و چقدر جایش خالی بوده است .و در انتها برای او و کودکی درونش آرزوی سلامتی و شادی کرد.

در بخش پایانی سیدمحمد بهشتی به عنوان حسن ختام این دوره از جایزه‌ی فرشته  در سخنرانی خود از برگزاری چنین مراسمی ابراز خوشحالی کرد و در ادامه افزود: بیشتر کسانی که در این مجلس حضور دارند کسانی هستند که  خاطرات دهه‌ی شصت را ایجاد کردند مثل مرضیه برومند، ابراهیم حقیقی و کسانی که سهم خیلی زیادی دارند در خاطراتی که در دهه‌ی شصت برای ما درست شده است.

وی افزود: در دهه‌ی شصت هنوز انفجار اطلاعات صورت نگرفته بود و در فضای ساکت‌تر و خلوت‌تری زندگی می‌کردیم امروز هیاهوی زیادی وجود دارد و یک فاصله‌ی عجیبی هست با دهه‌ی شصت ،برای همین است که دهه‌ی شصت برای خودش یک هویت دارد- یک قد و بالا دارد و یک چیزی است که می‌شود دور و اطرافش چرخید و برای خودش شخصیت دارد، عطر و طعم دارد و شاید به همین خاطر می‌شود گفت دهه‌ی شصت هوییتی دارد  که برای مثال به دهه‌ی هفتاد نمی‌شود گفت. در واقع باید یک، یکپارچه‌گی و هویتی داشته باشد آن دهه که قابل ذکر باشد و دهه‌ی شصت این هویت و یکپارچگی را دارد  حتی نسبت به گذشته نیز همین حالت هست یعنی چیزی به اسم دهه‌ی پنجاه نداریم، البته خاطرات و هنر در فیلم در موسیقی وادبیات و شعر و .. داریم اما به پررنگیه دهه‌ی شصت نیست از این جهت شاید بتوان گفت دهه‌ی شصت یک برند است و می‌تواند موضوع  قصه‌گویی، فیلم‌سازی و حتی موضوع زندگی قرار گیرد. برای همین می‌توان گفت که میدان خوبی است برای ذوق آزمایی و تمرین جوانان و در واقع  چون دچار ازدحام دهه‌ی های بعد و به خصوص دهه یی که در آن به سر می‌بریم  نیست و می‌شود عطر و طعم آن را تشخیص داد  ترازوی خوبی است برای سنجش هنر جوانان و به همین دلیلی از این ابتکار خوشحال هستم.

وی بزرگداشت احمد رضا احمدی و اینکه از او در این‌چنین مراسمی یاد کردند را خوش ذوقی دانست زیرا به تعبیر او احمد رضا احمدی جز کسانی است که یادآور دهه‌ی شصت است؛ همان صفا و یکپارچگی و همان قهر و آشتی‌های ساده‌ای که در احمدرضا احمدی نیز وجود دارد زیرا هر جایی که احمد رضا حضور داشت دیده‌ام که او حال همه را با طنز و شوخی و شیرینی‌اش و نکته بینی‌های ظریفی که دارد خوب کرده. اکثر هنرمندان تحمل یکدیگر را ندارند واحمد رضا احمدی جز آن دست هنرمندانی است که این خصوصیت در وجود او بسیار کم رنگ است و شاید به همین دلیل است که در بین همه‌ی هنرمندان- نویسندگان و نقاشان، دوست داشتنی و شناخته شده است و با همه روابط دارد. حالا همان احمد رضایی که حال همه را خوب می‌کرد الان حالش خوب نیست و جا دارد تمام کسانی که حتی یک بار حالشان با احمد رضا خوب شده این بدهی‌شان را به احمد رضا بدهند و کمک کنند تا حالش خوب شود، قطعاً مشکل احمد رضا جسمی نیست او نیاز دارد که به او توجه شود و به اصطلاح نازش کشیده شود.