غلامحسین رضانژاد متخلص به نوشین (زاده ۱۳۱۳ در اراک و درگذشته ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۱) نویسنده ایرانی است. وى تحصیلات مقدماتى را در اراک و متوسطه را در تهران به پایان رسانید و پس از آن در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد و توانست در این رشته درجه لیسانس را دریافت نماید. رضانژاد در کنار تحصیلات دانشگاهى، علوم حوزوى را نیز در محضر استادانى، مانند حاج شیخ محمدعلى حکیم شیرازى ذهبى، شیخ محمد سنگلجى، محمود شهابى و سید ابوالحسن رفیعى قزوینى فراگرفت. او علاوه بر مطالعات حقوقى و فلسفى در وادى شعر و ادب نیز فعالیت داشت و اشعارش را با تخلص (نوشین) عرضه مىکرد. وى همچنین وکیل پایه یک دادگسترى بود. از جمله آثار و مکتوبات وی می توان به کتابهای زیر اشاره کرد:
حکمتنامه یا شرح کبیر بر متن و شرح و حواشى منظومه حکمت ملا هادى سبزوارى؛ حکیم سبزوارى (زندگى، آثار و فلسفه)؛ تمهید المبانی، تفسیر کبیر بر سوره سبع المثانی؛ هدایه الامم، شرح فصوصالحکم ابن عربی، مجموعه حواشى و تعلیقات حکیم متأله مرحوم سید ابوالحسن رفیعى قزوینى بر ۱۹ کتاب کلامى، فلسفى و حکمى حکماى متأخّر و قدیم؛ یکى از کتابهاى ایشان به نام «اصول علم بلاغت در زبان فارسى»، در سال ۱۳۶۸ ش، بهعنوان کتاب سال جمهورى اسلامى ایران از سوى وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى انتخاب شد.
مرکز فرهنگی شهر کتاب این ضایعهی ناگوار به خانوادهی محترم ایشان تسلیت میگوید و برایشان شکیبایی و تندرستی آرزومند است.