جمعه، ۲ آذر ۱۴۰۳
یکی
از وارثان سنّت عقلانی در تمدن ایرانی‌اسلامی، حکیم افضل‌الدّین محمّد
مَرَقی کاشانی معروف به باباافضل است که در نیمه‌ی دوم قرن ششم و آغاز قرن
هفتم می‌زیست. چنان‌که از آثار باباافضل پیداست وی به دنبال طرحی که شیخ
اشراق سهروردی آغاز کرده بود، در جستجوی فلسفۀ نظری و برهانی صرف همچون
مشائیان و پیروان ارسطو نبوده است، بلکه در پی احیای حکمتی مبتنی بر بحث و
ذوق، توأمان است. وی به شیوه‌ی اشراقیون با تأکید بر حقیقت نفس و «خودیِ
خود»، خودآگاهی یا معرفة‌النفس را پایه و اساس سلوک عملی قرار می‌دهد و به
شاگردانش می‌آموزد که حقیقت وجود آدمی، «خِرَد» است. فلسفۀ باباافضل
به‌مثابۀ مشی زندگی است و در آن آدمی در سیر خودشناسی به شیوه‌ای عقلانی،
راه تهذیب نفس و تزکیه‌ی درون را می‌یابد. بررسی آثار و آراء باباافضل نشان
می‌دهد که وی میراثی از حکمت اشراقی و خسروانی را در آثار و اقوال خود برای
شاگردانش به ودیعه نهاده است و از این منظر، برخی از آثار او می‌تواند شرح
و تفسیری بر حکمت اشراق سهروردی باشد.
شانزدهمین
نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سهروردی به «شیخ اشراق و باباافضل
کاشانی» اختصاص دارد که با سخنان دکتر مریم اسدیان (پژوهشگر و مدرس
دانشگاه) در روز چهارشنبه اول تیرماه ساعت ۱۵ برگزار می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند این نشست را از اینستاگرام مرکز فرهنگی شهرکتاب به نشانی ketabofarhang، کانال تلگرام bookcitycc و صفحه‌ی این مرکز در آپارات پیگیری کنند.
نشانی: تهران، خیابان شهید بهشتی، خیابان شهید احمدقصیر (بخارست)، نبش کوچه‌ی سوم، پلاک ۸
تلفن: ۸۸۷۲۳۳۱۶ - ۸۸۷۱۷۴۵۸
دورنگار: ۸۸۷۱۹۲۳۲
تمام محتوای این سایت تحت مجوز بین‌المللی «کریتیو کامنز ۴» منتشر می‌شود.
